|
Wij geloven graag dat het je goed zal gaan, als je je best doet, de juiste keuzes maakt. In de Bijbel staan echter ook verhalen die dit niet onderschrijven. Kijk maar naar Michal. Ze is een dochter van Saul, de eerste koning van Israël, en Ahinoam. Michal hield van David. Daarmee begint haar tragische verhaal. Haar vader gebruikt haar om een val voor David op te zetten, maar dat mislukt en Michal wordt aan David gegeven. Later, als Saul David wil doden, kiest Michal voor haar man. Ze helpt hem ontsnappen en laat hem neer door het venster. Als je commentaren leest over Michal komt ze er niet best af. Ze wordt omschreven als ‘egoïstisch, belust op macht en rijkdom en onbetrouwbaar’. Klopt dat wel? Zij is de enige vrouw in de Bijbel van wie er geschreven staat dat ze van een man hield. Maar niets in de Bijbel geeft de indruk dat David ook van Michal heeft gehouden. Hij vlucht en het is goed mogelijk dat ze hem jaren niet heeft gezien. Tijdens zijn leven als vogelvrije zocht hij Jonathan op, maar Michal wordt nergens genoemd. Hij laat zijn familie bij hem brengen als hij bij de grot Adullam is, maar Michal is daar niet bij. Pas als David kans maakt op het koningschap over heel Israël komt Michal weer in beeld. Er zijn meer dan acht jaar verstreken. Inmiddels is David getrouwd met Abigaïl, Ahinoham, Maächa, Haggith en Egla. Later volgen er nog meer vrouwen. Veel meer. David wil Michal terug omdat ze een dochter van Saul is. Via haar kan hij de troon claimen. Had hij dat echt nodig? Maar er is een probleem. Nadat David is gevlucht heeft Saul Michal aan Paltiël gegeven. David stuurt mannen om haar te halen en als Michal wordt meegevoerd naar het huis van David, loopt Paltiël huilend achter haar aan. Pas als iemand hem wegstuurt, keert hij om. Hoe zou dat voor Michal zijn geweest? Haar vader en broers zijn op het slagveld omgekomen. Eén broer heeft nog een tijd over Israël geregeerd, maar ook hij is vermoord. Wat zij wil, lijkt geen enkele rol te spelen: ze wordt opgenomen in Davids huis. Als David de ark naar Jeruzalem haalt en daar een enorm feest van maakt, kijkt Michal weer door het raam. Nu is ze niet meer de vrouw van een vogelvrije, maar de vrouw van de koning. Zal ze gedacht hebben aan die keer dat hij was gevlucht in de nacht? Nu voelt ze geen liefde, maar verachting. Vaak is dit uitgelegd dat ze het niet kon aanzien dat hij danste en huppelde voor God. Maar is het niet mogelijk dat ze David veracht om hoe hij haar behandeld heeft? Ze spreekt David aan op zijn gedrag. Misschien komt hier wel al haar woede naar buiten. David heeft er geen oog voor. In het kort antwoordt hij dat God hem heeft aangesteld boven haar vader en dat hij kan doen wat hij wil. Niet lang daarna laat hij daar een stevig staaltje van zien als hij Bathseba laat halen en overspel met haar pleegt. Iets waar God hem voor zal straffen. Ondertussen blijft Michal kinderloos. Waarschijnlijk omdat David niet intiem met haar is geweest. We weten het niet. Michal was in elk geval dapper toen ze haar man hielp te ontsnappen. Ik zou haar niet ‘egoïstisch’ noemen, of ‘onbetrouwbaar’. Ze was een vrouw die, zoals zovelen in die tijd, overgeleverd was aan de mannen in haar leven. Ik hoop dat ze tijdens haar leven heeft geweten dat God haar kent en haar gedachten begrijpt (Psalm 139:1-2). Haar verhaal vertelt mij dat het leven niet maakbaar is. Dat je leven moeilijk kan zijn, ook al doe je hard je best en maak je goede keuzes. Herken je dat?  En Michal, Sauls dochter, hield van David (1 Samuel 18:20) Deze blog is ook verschenen op Sestra.
0 Reacties
 Tijdens het schrijven van mijn nieuwe boek De dromer en het slangenmeisje probeerde ik het me voor te stellen: die wolk in de woestijn, tijdens de uittocht van Egypte. Is het een witte wolk, een wolk van slierten, een met scherpe randen waar je figuren in kunt zien? Verandert hij ook van kleur?
Als de zon is verdwenen, wordt de wolkkolom een kolom van vuur. Ik denk dan dat het nooit echt donker is geweest. Als je dan ’s nachts nodig moest, of een van je kinderen, kon je best makkelijk met je tentpin naar de rand van het kamp om daar je ding te doen. Tentpin? Ja, God Zelf had bevolen dat die mee moest zodat je ter plekke je behoefte kon begraven. Wel zo netjes. Zo zie je maar weer dat God Zich bezighoudt met de gewone, dagelijkse dingen van ons leven. Boog in de wolken De eerste keer dat het woord ‘wolk’ in de Bijbel voorkomt, is in Genesis 9. God heeft de ark geopend en Noach, zijn vrouw en hun kinderen stappen – waarschijnlijk getraumatiseerd, maar opgelucht – op de schoongewassen aarde. God sluit een verbond met de aarde en de levende zielen en belooft dat er niet nog een keer een watervloed zal komen die alles vernietigt. Drie keer lezen we over de boog in de wolken. Deze regenboog staat inmiddels symbool voor Gods goedheid en trouw. Deze boog en wolken zijn aan elkaar verbonden. Zonder wolken, geen boog. Zouden wolken ook iets vertellen over Gods grootheid? Dé wolk wel. Als de Israëlieten Egypte verlaten, lezen we al snel dat God Zich laat zien in een wolkkolom. Geen idee hoe dat eruit heeft gezien. In De dromer en het slangenmeisje probeer ik een voorstelling te geven, maar in het echt was het vast veel indrukwekkender. Angstaanjagend Als het volk de tenten heeft opgezet bij het Sinaïgebergte en drie dagen heeft genomen om zich voor te bereiden, verschijnt God aan hen. In een wolk. Telkens komt de wolk terug als zichtbaar bewijs van Gods aanwezigheid, van Gods glorie. Op de Sinaï met donder en bliksem, een berg die rookt als een oven. Die keer is God aanwezigheid zo overweldigend dat het de mensen de stuipen op het lijf jaagt. Uit deze angstaanjagende wolk klinkt God stem die de tien woorden – bij ons bekend als de tien geboden – doorgeeft. Later, als het volk de tabernakel heeft gebouwd, zal de wolk deze bijzondere tent bedekken. En nog later geldt dat ook voor de tempel die Salomo heeft gebouwd op de berg Sion. Stem In het Nieuwe Testament is de wolk ook een terugkerend thema. Als Jezus met Petrus en Johannes een berg beklimt en daar Elia en Mozes ontmoet, klinkt er een stem uit de wolken die Jezus verheerlijkt. Als Jezus naar de hemel gaat, onttrekt een wolk het zicht op Hem. Dat is niet alles. Als Jezus weer terugkomt, is er volgens Lukas ook een wolk bij betrokken: En dan zullen zij de Zoon des mensen zien komen in een wolk, met grote kracht en heerlijkheid. (Lukas 21:27, HSV) Weer die combinatie van wolk en heerlijkheid. En wij gaan deze wolk zien. Deze blog is eerder verschenen op Sestra. O ja, het boek De dromer en het slangenmeisje kun je eventueel hier aanschaffen.  Met gebogen schouders sluipt ze in de buurt van de dorsvloer. De schemering omhelst haar. Wat als ze Boaz nergens ziet, wat als ze per ongeluk een andere man benadert? Het zweet breekt haar uit en ze ruikt de geurige zalf waarmee ze zichzelf zorgvuldig heeft ingesmeerd. Haar ogen dwalen over het veld, over de berg graan, over de mannen die drinken en lachen.
Dan ziet ze hem. Hij streelt zijn baard terwijl hij luistert naar de man naast hem, iets wat hij geregeld doet. Er zitten al grijze strengen door. Ze probeert een goede houding te vinden en klemt de mantel om haar heen. Terwijl ze haar blik op Boaz gericht houdt, wordt het donker. Na de dood van haar man laat Ruth alles achter en trekt met haar schoonmoeder Naomi naar een stadje in een onbekend land, met een onzekere toekomst. Eenmaal in Israël zorgt zij voor brood op de plank door aren te zoeken op het land van Boaz, een welgestelde man. Dan bedenkt Naomi een gewaagd plan. Risico Aan het einde van de oogsttijd, net voor Pinksteren, zegt Naomi tegen Ruth dat ze naar de dorsvloer van Boaz moet gaan: ‘Sla de deken aan zijn voeteneind op en ga liggen. Dan zal hij je zelf vertellen wat je doen moet.’ Ruth lijkt dit zonder kritiek te volgen, maar aangezien ze de afgelopen weken op het land van Boaz heeft doorgebracht, denk ik dat ze inmiddels weet hoe hij in elkaar steekt. Maar toch, als zij ‘s nachts naar de dorsvloer gaat, neemt ze een groot risico. Boaz kan misbruik van haar maken. Ze kan gezien worden door andere mensen. Een prostituee zou in de donkere uren bij een man op het veld gaan liggen, niet een fatsoenlijke vrouw. Het geroddel in Bethlehem zal niet van de lucht zijn. Isha Chajil Ze gaat bij Boaz liggen, maar wat ze vervolgens van hem ontbloot is niet helemaal duidelijk. De één beweert de voeten, de ander de benen, een derde de genitaliën en een vierde beweert dat Ruth zelf wat ging ontbloten. De grondtekst is hierover niet eenduidig, misschien heeft de schrijver dat expres gedaan om de lezer te prikkelen. Als Boaz ’s nachts wakker wordt, schrikt hij zich de rambam. Ruth maakt zichzelf bekend, maar in plaats van te wachten tot Boaz zegt wat ze doen moet - zoals Naomi haar gezegd heeft - neemt ze zelf initiatief en vertelt Boaz wat híj doen moet: ‘Spreid uw vleugels over uw dienares uit, want u bent de losser.' Of, zoals wij het tegenwoordig zouden zeggen: 'Trouw met mij.' Dan vindt Boaz zijn tong terug. Hij noemt haar een isha chajil. Dit zijn grote woorden die blijk geven van zijn respect voor Ruth. Deugdzaam Net als zoveel Hebreeuwse woorden heeft ook chajil meerdere betekenissen: krachtig, machtig, doeltreffend, vermogend, strijdbaar en dapper. Als zelfstandig naamwoord betekent het onder andere kracht, macht, rijkdom en leger. In de Bijbel wordt het woord chajil geregeld gebruikt voor het leger of om dappere, strijdbare mannen te omschrijven. Maar als in de Bijbel dit woord op een vrouw slaat, veranderen de Bijbelvertalers het in ‘deugdzaam’. Misschien is het in de christelijke cultuur of samenleving gewenst dat vrouwen deugdzaam zijn, God vraagt iets anders van ons. Tenminste van Ruth die midden in de nacht aan Boaz voeten gaat liggen, niet echt een deugdzame actie. Beter dan zeven zonen Isha chajil kan betekenen krachtige vrouw, machtige vrouw, doeltreffende vrouw, vermogende vrouw, strijdbare vrouw en dappere vrouw. Of een combinatie hiervan. Volgens Boaz is Ruth zo’n soort vrouw. En wel omdat ze, voor het belang van de familie van haar gestorven man als een prostituee in de donkere nacht aan zijn voeten gaat liggen en zegt wat hij doen moet. Door Ruths gewaagde actie verandert haar leven drastisch. Van een arme, allochtone weduwe wordt ze de vrouw van een vermogend man en moeder van een zoon. Daarmee wordt zij een voorouder van koning David en Jezus de Messias. De buurvrouwen prijzen de God van Israël als de jongen geboren is. Ze zeggen tegen Naomi dat haar schoondochter beter is voor haar dan zeven zonen. Ruth heeft een ongekende positieve invloed op Naomi’s leven. Bij de put is een eenzame gestalte bezig haar kruik te vullen en Maria’s hart begint te bonzen. Op haar hoede vertraagt ze haar pas terwijl ze met een hand de lege kruik op haar hoofd in evenwicht houdt. Ze is met opzet op dit ongewone uur water gaan halen zodat ze geen andere vrouwen en meisjes zou tegenkomen. Sinds ze terug is uit Judea gonst Nazareth van de geruchten. En die praatjes gaan over haar en Jozef. Als ze aan hem denkt komt er een brok in haar keel. Ze slikt en bant hem uit haar gedachten. Ingespannen tuurt ze naar de gestalte bij de put. Een beverige zucht ontsnapt haar als ze ontdekt dat het Tirza is, haar buurmeisje. Als ze dichterbij is gekomen, zegt ze: ‘Sjalom Tirza.’ Ze glimlacht krampachtig, alsof alles nog gewoon is. Maar als Tirza haar schichtig aankijkt, weet ze dat ze waarschijnlijk ook deze vriendschap is kwijtgeraakt. Tirza’s blik dwaalt naar haar buik en Maria onderdrukt de neiging om haar handen voor haar middel te slaan. Haar wangen worden warm als ze beseft wat Tirza denkt en snel bukt ze zich om de kruik neer te zetten. Haar keel knijpt zich dicht. Niets is meer gewoon. Nog niet zo lang geleden hadden haar buurmeisje en zij samen brood gebakken, gespind en gelachen en nu groet ze haar niet eens terug. Ze friemelt aan de punt van haar omslagdoek terwijl Tirza de kruik op haar hoofd zet. Dan ineens kijkt Tirza haar aan, haar ogen staan hard: ‘Jozef is een goede man, ik bid dat hij een ander mag vinden.’ Vervolgens loopt ze weg zonder haar nog een blik waardig te keuren. Als ze de leren in zak in de put laat zakken, prikken de tranen in haar ogen. Tirza is niet de eerste die haar veroordeelt en ze zal ook niet de laatste zijn. De avond ervoor had ze Jozef gezien, de eerste keer sinds ze terug was van haar oom en tante. Afgelopen nacht had ze nauwelijks geslapen door de blik in zijn donkere ogen. Het was verwarring en verbazing vermengt met een pijn die nu nog dwars door haar heen snijdt. De opmerking van Tirza voelt als zout in die wond. Ze slikt. Natuurlijk gaat Jozef ervanuit dat zij hem bedrogen heeft. Wat moet hij anders denken? Waarom was het allemaal zo moeilijk? Angstig bedenkt ze zich dat Jozef nu al lang bij de leiders van de stad kan zijn geweest om te vertellen dat het kind dat in haar groeit niet van hem is. Als ze de leren kom leegschenkt in de kruik vermengen haar tranen zich met het water. Ineens boos op zichzelf komt ze overeind en kwakt de leren zak op de rand van de put. Met de slip van haar omslagdoek veegt ze ruw haar tranen weg. In gedachten hoort ze de woorden van de engel. De HEERE is met u. U bent gezegend onder de vrouwen. Een warm gevoel verspreidt zich vanuit haar buik door haar hele lichaam. Wonderlijk genoeg had tante Elisabeth de woorden herhaald toen ze bij haar op bezoek kwam. Ook had ze haar de moeder van haar Heere genoemd. Ze recht haar schouders en sluit even haar ogen als de zon haar gezicht streelt. De lucht is gevuld met de geur van bloeiende bomen en planten. Nog even, en dan zullen de dagen zo warm zijn, dat ze het wel uit haar hoofd laat om op dit uur van de dag naar de put te lopen. Terwijl ze terug loopt, denkt ze aan haar ouders. Gelukkig hadden zij haar wel geloofd. Dat kwam vooral doordat zij had geweten dat tante Elisabeth een kind verwachtte. Iets wat zij gewoonweg niet had kunnen weten zonder ingrijpen van God. Zo onopvallend mogelijk raakt ze met haar vrije hand haar buik aan. Zacht fluistert ze: ‘Jezus.’ Dat de engel heeft verteld dat het Kind zo moet heten, weet alleen zij. Ze weet niet waarom, maar ze heeft de naam voor zichzelf gehouden. Ze zucht. Het is onvoorstelbaar dat dit Kind, waar haar omgeving zo veel moeite mee heeft, later op de troon van David zal zitten. Een brede glimlach verspreidt zich over haar gezicht als ze daar aan denkt. De Romeinse soldaten zullen verslagen worden en Israël zal weer in vrijheid leven. Daar ziet ze reikhalzend naar uit. Schichtig kijkt ze om zich heen. Voor God mag ze dan gezegend zijn, in Nazareth kunnen ze zich elk moment tegen haar keren. Nu sluimert de stad, maar ze weet uit ervaring dat dat in een oogwenk kan veranderen. Zou Jozef al bij de leiders zijn geweest? Weer voelt ze de angst en ze verfoeit zichzelf erom. God heeft haar dit Kind beloofd, Hij zal haar niet laten sterven. Terwijl ze de kruik in evenwicht houdt en met rechte rug flink doorstapt, prevelt ze zacht een gebed: ‘Gezegend bent U, Heer onze Koning, die hemel en aarde gemaakt heeft. Help mij om naar U te blijven kijken en me niet te laten leiden door de reacties van de mensen om mij heen.’ Ze aarzelt even en zegt dan snel: ‘En zegen Jozef.’ Op de terugweg komt ze alleen een reiziger tegen met een afgeladen ezel. Haastig stapt ze door. Nog even en dan is ze weer op hun veilige erf, buiten het bereik van de onderzoekende ogen en het geklets. Ze wandelt het pad op dat naar de poort leidt als ze een gestalte tegen de muur ziet staan. Meteen begint haar hart te bonken. Het is Jozef! Als hij haar ziet, kijkt hij snel om zich heen en maakt zich los van de muur. Terwijl hij grote stappen neemt om bij haar te komen, komen haar voeten vanzelf tot stilstand. Dan staat hij voor haar. Hij kijkt haar aan en als ze de schittering in zijn ogen ziet begint zachtjes de hoop te fladderen in haar binnenste. Geen pijn, alleen bewondering. Als ze zijn woorden hoort, hapt ze naar adem. Hij fluistert: ‘U zult Hem de naam Jezus geven.’ Deze blog is ook verschenen op PUUR. Maria; in het Hebreeuws is haar naam ‘Mirjam’ en dat betekent ‘opstand’, ‘rebellie’, maar ook ‘bitter’. ‘Mirjam’ was een veel voorkomende naam in de tijd van Maria. Waarschijnlijk niet om de betekenis, maar om de profetes Mirjam die met haar twee broers Israël uit Egypte had bevrijd. Want daar verlangde het volk Israël in de tijd van Maria intens naar: verlossing van de onderdrukking van de Romeinen. Net als Mirjam stond ook Maria aan het begin van een bevrijding. Niet van een volk, maar van de hele mensheid.
Waarschijnlijk is Maria nog jong als haar leven in het kleine, gezapige Nazareth wordt opgeschud door het bezoekje van de engel Gabriël. Dikke kans dat ze een tiener is, ergens tussen de twaalf en de zestien jaar. Eerst zegt de engel dat ze niet bang hoeft te zijn, omdat ze genade heeft gevonden bij God. Dan vervolgt hij met de bekende woorden: ‘En zie, u zult zwanger worden en een zoon baren en u zult Hem de naam Jezus geven. Hij zal groot zijn en de Zoon van de Allerhoogste genoemd worden, en God, de Heere, zal hem de troon van Zijn vader David geven, en Hij zal over het huis van Jakob Koning zijn tot in eeuwigheid en aan Zijn Koninkrijk zal zijn einde komen.’ Grote beloften zijn het. Geweldige beloften voor een jong meisje dat in een land woont dat zwaar onderdrukt wordt door de Romeinen. Maar er is een probleem. Maria is niet getrouwd. Toen ik opgroeide was het binnen de gemeente waar mijn ouders deel van uitmaakten ook nog redelijk een schande als je zwanger raakte terwijl je niet getrouwd was. Of dat voor Maria ook zo was, is niet bekend. Sommige bronnen beweren dat seks, in de tijd dat Jozef en Maria leefden, was toegestaan als een koppel eenmaal in ondertrouw was. Anderen beweren dat dat niet zo. De Bijbel vertelt het niet. Het is in elk geval een probleem als je trouwplannen hebt en zwanger raakt van een ander. Toch heeft God voor deze weg gekozen. En Maria, die net zo had kunnen tegenstribbelen als Mozes, Jeremia en Zacharia voor haar hadden gedaan, zei: ‘Laat met mij gebeuren wat U wilt.’ Dat maakt haar buitengewoon. Maria laat Gods plannen en Gods beloften zwaarder wegen dat het oordeel van de mensen. Hoe moeilijk is dat! Hoe zit het met mij? Ik wil ook zo graag dat mensen mij aardig vinden, dat ze me niet raar vinden of gewoon stom. Diep vanbinnen wil ik er graag bij passen. Als ik alleen al het gevoel heb dat ik niet serieus word genomen, komt er al een hoeveelheid stoom uit mijn oren dat heel Friesland in nevelen hult. Maria stemde in met Gods plan. Ook al bracht het haar in moeilijkheden. Ook al betekende dat dat er een zwaard door haar ziel zou gaan. Hoe ver ben jij bereid te gaan voor Gods grote plan? PS Leuk weetje: De Talmoed, die honderden jaren na Christus, op schrift is gesteld, waarschuwt voor de leringen van Jezus. Eigenlijk best mooi, want daardoor vertellen deze geschriften dat Jezus echt bestaan heeft. Waarom zou je anders voor Hem waarschuwen? Bij een van deze waarschuwingen wordt ook verteld dat Maria kapster was. En dat ze alleen vrouwen knipte. (Dus kapsters, wees trots op je beroep!) Deze blog is ook verschenen op Sestra.  Bescheiden, dienstbaar en op de achtergrond. Vaak lijken deze kwaliteiten het meest gewaardeerd te worden in vrouwen. Onze hele samenleving is beïnvloed door de eeuwenoude gedachte dat vrouwen minder zijn dan mannen. En als je in diverse kerkelijke gemeenten om je heen kijkt, is het alsof dat idee uit de Bijbel komt. Maar is dat wel zo?
Het dagboek Buitengewone vrouwen zoals jij duikt in de levens van vrouwen uit de Bijbel. Stuk voor stuk zijn het vrouwen die niet op de achtergrond bleven. Hagar vluchtte bijvoorbeeld weg van haar meesteres, maar na een bijzondere ontmoeting met God, ging ze terug. Hanna eiste een kind van God en Tamar, die helaas door menselijke kortzichtigheid als ‘hoer’ de geschiedenis is ingegaan, sliep met haar schoonvader om wettige kinderen te kunnen krijgen. God zegende deze vrouwen. Vooral Tamar vind ik echt zeer bewonderingswaardig. Ik word zelfs boos als mensen haar associëren met hoererij. Tamar verkléédde zich als een hoer; dat is een wezenlijk verschil. Ze had niet als doel om met elke man te slapen die haar geld of goederen bood, ze had één man op het oog. Haar schoonvader. En ze ging zeer wijs met hem om, ondanks dat hij haar slecht behandelde. Dat Juda een hoerenloper was, ligt dicht bij de waarheid. Maar ook hij verandert door het verhaal heen en God maakt Tamar en hem voorouders van de Messias. De vrouwen in de Bijbel zijn niet alleen moeders en echtgenotes, ze doen van alles. Meer dan je denkt. Zo deelde Debora orders uit aan Barak en leidde het volk Israël. Toen de nacht al gevallen was, nam Ruth als eerste initiatief voor een huwelijk door aan de voeten te gaan liggen van de man die ze op het oog had. Een gewaagde actie voor een vrouw alleen. Wat als iemand buiten Boaz haar gezien had? Haar reputatie zou aan diggelen zijn geweest. Dan zijn er nog profetessen: Mirjam, Hulda, Debora, Jesaja’s vrouw, Anna en de vier dochters van Fillipus. Seëra bouwde diverse steden en de moeder van koning Lemuel, Anna en Priscilla gaven onderwijs uit Gods Woord. Ook zijn er legio vrouwen die collega’s waren van Paulus: Euodia, Syntyche, Junia, Febe, Tryfena, Tryfosa, Persis, enzovoort. In de blog '25 Bijbelse rollen van Bijbelse vrouwen' kun je meer lezen over hun uiteenlopende en soms verrassende activiteiten. God houdt van vrouwen. Voor Hem doen we ertoe. Ik ben ervan overtuigd dat Hij ons wil gebruiken, en dan niet in een bijrol of ergens op de achtergrond, maar helemaal. We zijn niets minder dan mannen en ook niets meer, dat is wat de Bijbel vertelt. Allemaal – man en vrouw – roept God ons op om elke dag meer te gaan lijken op Zijn Zoon, Jezus. Ik bid dat dit dagboek je zal helpen de eerste stap te zetten op de weg daarnaartoe. Want – zelfs als je er diep vanbinnen nog niet van overtuigd bent – God heeft ook jóú buitengewoon gemaakt.  Laatst las ik het jongste boek van Kate Bowler in een ruk uit. Everything happens for a reason, and other lies I’ve loved, zo heet het. Niet lang nadat Kate moeder is geworden, krijgt ze te horen dat ze ziek is en nog maar kort te leven heeft. Een hartverscheurend verhaal van het soort waar er te veel van zijn in onze wereld.
Het is zo’n boek waarbij je af en toe vergeet om te ademen. Ze stelt vragen en constateert dingen die ertoe doen. Het raakt me. Dit bijvoorbeeld: Every day I prayed the same prayer: God, save me. Save me. Save me. Oh God, remember my baby boy. Remember my son and my husband before You return me to ashes. Before they walk this earth alone. I plead with the God of Maybe, who may or may not let me collect more years. It is a God I love, and a God that breaks my heart. Ze beschrijft hoe mensen reageren op haar ziek-zijn. Sommigen geven tips. Anderen beweren dat God wil dat zij, Kate, iets leert, dat alles gebeurt met een reden. Nog weer anderen vergelijken allerlei tragedies met elkaar en proberen haar ziekte te minimaliseren. Waarom doen we dat? Een van de dokters zegt op een gegeven moment tegen Kate: ‘We zitten allemaal in de terminale fase.’ Met andere woorden: we gaan allemaal dood. Toch doen we net alsof het leven eeuwig is en vaak krijg ik ook het idee dat we tragedies gretig herleiden naar de persoon die het overkomt. Zodat er een reden voor is, zodat we ons kunnen terugtrekken in onze fictieve veiligheidsbubbel die ons influistert: jou overkomt dit niet. Het is een leugen. Rond mijn zestiende ben ik flink ziek geweest. Ik viel af, mijn lange haar – mijn trots – werd elke dag dunner, ik kon de trap niet meer op komen zonder daarna tien minuten te moeten bijkomen. Het werd zo erg dat ik ’s avonds bij het slapen gaan, wenste niet meer wakker te worden. De dokter controleerde mijn bloedsuiker en constateerde meteen: suikerziekte. Ik vind het lastig om dat hier op te schrijven, omdat ik de reacties van mensen op die ziekte nog hoor en ik er nog steeds niet goed raad mee weet. Zo legde ik eens aan iemand uit wat de ziekte inhield. Ze riep uit: ‘Wat ben je dan kwetsbaar.’ Zij had niet in de gaten dat zijzelf misschien maar een beetje minder kwetsbaar is. Gezonde mensen hebben dat wel vaker. Helaas hebben we allemaal een lichaam dat op een dag gaat falen. Niet alles gebeurt met een reden. En ja, het kan jou ook overkomen. Lijden is moeilijk om mee om te gaan. Ik denk dat het zich afspeelt in een groot, grijs gebied, dat gekenmerkt wordt door niet-weten. Mensen die de luxe hebben om hun fictieve veiligheidsbubbel jaar in, jaar uit in stand te kunnen houden, vind je daar niet. God is daar. De God van Wie ik houd en Die onze harten breekt. Of, zoals Kate schrijft (over Goede Vrijdag): We have fallen in love with a God Who abandons His Child to die, a Son Who begs for His own live but, seeing it cannot be helped, gives Himself over to His murderers. He seemed like He would save them all, but on this day He just hangs there off the wood He has been nailed to. Dit artikel is met toestemming van Marg Mowczko overgenomen van haar website. De links in deze blog leiden naar Engelstalige artikelen. Sommige christenen hebben een beperkte kijk op wat gelovige vrouwen kunnen doen en zijn. Deze kijk is gebaseerd op de Bijbel, tenminste dat denken ze. Hun visie op de gelovige vrouw heeft zelfs een naam: Biblical Womanhood. Deze christenen zijn van mening dat gelovige vrouwen bedoeld zijn als echtgenotes, moeders en huisvrouwen. Of ze denken dat dit de eerste en meest belangrijke rollen zijn die vrouwen kunnen vervullen. Maar is dat echt wat de Bijbel vertelt? Hieronder staat een lijst van functies en activiteiten die de vrouwen uit de Bijbel vervuld en ondernomen hebben. Het zijn andere dan die van echtgenote en moeder. Ik heb er voor gekozen om me niet uit te laten over deze functies en activiteiten. Zo hoop ik dat je ontdekt dat niet alle vrouwen uit de Bijbel zo beperkt werden en passief waren als wij geneigd zijn te geloven. Belangrijk is ook om te vermelden dat de Bijbel over al deze vrouwen positief spreekt. Ongeacht wat wij van hen of hun daden denken.
De cultuur en gebruiken van het hedendaagse westen zijn heel anders dan de cultuur en gebruiken van het Midden-Oosten en de Griekse-Romeinse wereld van het Oude en Nieuwe Testament. Deze verschillen zou men moeten meenemen als men probeert Bijbelse principes uit te leggen voor vandaag de dag. Niet alles wat in de Bijbel verteld wordt, heeft een universele, tijdloze of nuttige toepassing. Wat wel een tijdloos principe is, is dat mannen en vrouwen zich door Jezus zouden moeten laten leiden. We zouden Zijn karakter moeten najagen. We zouden de vruchten van de heilige Geest moeten laten zien en ze moeten inzetten. Zo kunnen we actief onze families zegenen, de kerk en Gods hele koninkrijk. Bovendien zouden we dit op heel veel verschillende manieren moeten kunnen doen. Daarbij is het belangrijk om voorzichtig te zijn zodat we elkaar niet begrenzen, verstikken of juist passiviteit promoten. Ik ben geen Bijbelse vrouw. Ik ben een volgeling en dienaar van Jezus Christus en ik word meer en meer veranderd naar Zijn beeld. De vrouwen uit de Bijbel zijn geen belangrijke rolmodellen – Jezus Christus is dat wel. Zijn er nog andere functies en activiteiten van vrouwen die bij deze lijst horen? Ik ben geen Bijbelse vrouw. Ik ben een volgeling en dienaar van Jezus Christus. Over Marg Mowczko
Marg Mowczko woont in het noorden van Sydney, Australië, in een huis die ze deelt met drie generaties van haar familie. Ze gelooft intens dat als wij in Christus zijn we deel uitmaken van een nieuwe schepping en onderdeel zijn van een gemeente waar oude sociale paradigma’s van hiërarchieën en kasten- of klassensystemen geen plek hebben (2 Korinthe 5:17, Galaten 3:28). Marg heeft een BTh van het Australian College of Ministries en een MA met specialisatie in de vroege Christelijke en Joodse studies van de Macquarie University. “Want zoals Jona drie dagen en drie nachten in de buik van de grote vis was, zo zal de Zoon des mensen drie dagen en drie nachten in het hart van de aarde zijn.” Nadat Jezus was gestorven aan het kruis, daalde Hij af naar het dodenrijk. Net als elke sterveling voor zijn tijd. In een apocrief boek* heeft een schrijver een poging gedaan te verhalen over wat daar toen gebeurd is. Het relaas raakt me. Wat denk jij, zou het allemaal echt gebeurd zijn? In het dodenrijk waren wij, alle mensen die vanaf het begin van de schepping gestorven waren. Opeens, midden in die duisternis, ging als het ware het zonlicht op. Het schitterde en wij werden verlicht en zagen elkaar. Jesaja herinnerde zich: ‘Ik heb geprofeteerd over het volk dat in duisternis wandelt en een groot licht zal zien.’ (Zie Jesaja 9:1.) Vervolgens stapte Johannes de Doper naar voren. Hij vertelde: ‘Ik heb de wegen voor de Zoon van God recht gemaakt en aan het volk boetedoening tot vergeving van de zonden verkondigd. Ik heb Hem gedoopt in de rivier de Jordaan en zag de heilige Geest als een duif op Hem komen.’ De aartsvaders en de profeten werden blij van alles wat ze van elkaar hoorden, Satan en Hades** merkten dat de mensen in het dodenrijk onrustig werden door het licht. Ze wisten dat Jezus, uit het geslacht van de Joden, zichzelf Zoon van God noemde. Satan beklaagde zich tegenover Hades: 'Alle mensen die ik krom had gemaakt en blind en mank en melaats en alles wat er nog meer aan ziekten en beperkingen is, die genas Hij alleen al door een woord. En ik had velen klaar gemaakt om begraven te worden, maar ook die liet Hij alleen door zijn woord weer tot leven komen!' Ze wisten dat deze Jezus gestorven was en zich binnenkort bij het dodenrijk zou melden. Toch verkeerde satan wel in de veronderstelling dat de hij de Zoon van God wel kon vasthouden in het dodenrijk. Hij wreef in zijn vuile klauwen. Hades was hier niet zo zeker van. Angstig vertelde hij over die keer dat Lazarus door een woord van Hem weer levend was geworden: ‘En de eerder aan mij ontrukte Lazarus lijkt mij geen goed voorteken, want niet als een dode, maar als een adelaar vloog hij bij mij weg.’ Een stem als de donder onderbrak hun discussie: ‘Opent uw poorten, o heersers, en rijst omhoog, gij eeuwige deuren, en dan zal de Koning van de heerlijkheid binnenkomen.’ Waarop Hades snel de demonen de opdracht gaf de ijzeren en bronzen poorten goed te beveiligen. De aartsvaders en de profeten begonnen te spotten met Hades en zijn trawanten. Vervolgens klonk nogmaals de stem: ‘Opent de poorten!’ Hades deed net of zijn neus bloedde en zei: ‘Wie is die Koning van de heerlijkheid?’ De engelen van de Heere antwoordden: ‘De Heere, geweldig en machtig, de Heere sterk in oorlog!’ Op dat moment werden de bronzen poorten verbrijzeld en de ijzeren grendels vernietigd. Al de gebonden doden werden losgemaakt van hun boeien en wij met hen. En de koning van de heerlijkheid kwam binnen als een Mens en de gehele duisternis van de Hades werd verlicht. Vanzelfsprekend waren Hades en satan zeer ongelukkig met deze ontwikkelingen. Terwijl zij elkaar van alles verweten, strekte de Koning van de heerlijkheid zijn rechterhand uit en greep de voorvader Adam en deed hem opstaan. Vervolgens draaide Hij zich om en sprak tegen de anderen: ‘Hierheen met Mij, gij allen die door de boom, waarnaar hij greep, hebt moeten sterven. Want zie, door het hout van het kruis doe Ik u weer opstaan!’ Hij nam hen mee en steeg uit de onderwereld omhoog, naar de plaats waar God woont. * Dat apocriefe boek is 'Enige Nieuwtestamentische Apocriefe geschriften II, Handelingen van Pilatus, Brieven van en aan Pilatus, Pilatus' dood'.
** In de Griekse Mythologie is Hades de god van de onderwereld, de schrijver van de apocriefe boek was daar blijkbaar van de op de hoogte. In dit verhaal wordt hij als persoon neergezet, maar ook als het dodenrijk zelf. Van Maria van Magdalena weten we eigenlijk niet veel. Toch wordt ze geregeld genoemd in de vier evangeliën. En vaak als eerste. Maria kwam uit Magdalena. Verder vertelt de Bijbel dat er zeven demonen bij haar weggenomen zijn en dat ze een trouwe volgeling van Jezus de Messias is geweest. De stad waar Maria vandaan kwam was een bloeiende vissersstad aan het Meer van Galilea. Hier werden grote hoeveelheden vis ingepekeld en in vaten opgeslagen. Daarna werden ze vervoerd naar allerlei plaatsen in het Romeinse Rijk. In Magdalena kenden ze ook de kunst van het vis roken. Sommige mensen denken dat Maria een eigen visrokerij of een kleine scheepswerf heeft gehad. Zij kon immers Jezus dienen met haar eigen bezittingen (Lukas 8: 2 en 3). In de tijd van Jezus had een vrouw geen rechten, alleen via haar vader of haar man. Vrouwen stonden op hetzelfde niveau als kinderen en slaven. Ze konden bijvoorbeeld niet als getuige worden gehoord in een rechtszaak. Wat zij zagen en hoorden telde niet mee. Weduwe Dat Maria ruim twee jaar met Jezus heeft meegereisd doet vermoeden dat ze een weduwe is geweest. Zolang een meisje niet getrouwd was, viel ze onder de autoriteit van haar vader. Vaak bepaalde hij met wie zijn dochter zou trouwen. Als ze trouwde, bepaalde haar man haar leven. Natuurlijk waren er ook mannen die hun vrouwen en dochters ruimte gaven, maar dat was zeker niet altijd het geval. Als de man overleden was, mocht de weduwe zelf bepalen of ze weer zou trouwen en met wie. Blijkbaar beschikte Maria over genoeg middelen zodat ze niet per se hoefde te trouwen. Tamar, de schoondochter van Juda, zat bijvoorbeeld in een heel ander pakket. Maria kiest ervoor, net als veel andere vrouwen, om achter Jezus aan te gaan. En dat doet ze vol overgave. Bevrijd De Bijbel vertelt dat Maria is bevrijd van zeven demonen. Lucas noemt dat en Markus ook (16:9). In de Bijbel staat het getal zeven symbool voor heelheid, compleetheid. Het is goed mogelijk dat Maria gebukt ging onder psychische en/of lichamelijke moeiten en dat Jezus haar volledig heeft bevrijd. Al vroeg in Jezus’ bediening wordt Maria zijn volgeling. Ze wordt voor het eerst genoemd in Lukas 8. Johannes de Doper is dan nog in leven, Jezus heeft De Twaalf uitgekozen, heeft de bergrede gehouden en een jongeman uit Naïn tot leven gewekt. Maria blijft bij Jezus. Apostel Maria wordt vaker genoemd dan veel van De Twaalf. Volgens sommige vroege kerkschrijvers was zij een leider in de vroege kerk. Ze wordt een Apostel voor de apostelen genoemd. Dat is niet voor niets. Maria was erbij toen Jezus op een gruwelijke manier stierf aan het kruis. Samen met andere vrouwen (Matteus 27:55-56, Markus 15:40-41, Lukas 23:49 en Johannes 19:25). Maria heeft gezien hoe Zijn geschonden lichaam in het graf werd gelegd. Ze was kapot van verdriet. Maria was de eerste aan wie Jezus na zijn opstanding verscheen. Hoe bijzonder is dat! Zij die door haar tijdgenoten niet geschikt werd bevonden als getuige, werd door God als getuige gekozen. Maria pakte de slippen van haar tuniek bij elkaar en rende naar de discipelen om het goede nieuws te vertellen. En toen die hoorden dat Hij leefde en door haar gezien was, geloofden zij het niet (Marcus 16:11). De discipelen denken dat ze kletspraat verkoopt. Misschien omdat ze een vrouw is, misschien ook omdat haar boodschap zo bizar is. Ik vermoed dat beide factoren hebben meegespeeld. Boodschapsters van goede tijding Onze God verscheen als eerste aan vrouwen, Hij groeide in de buik van een vrouw. God kijkt anders naar vrouwen dan de maatschappij in Jezus’ tijd, dan de samenleving waar wij nu deel van uitmaken. Koning David wist het al. Hij zingt in Psalm 68 vers 12: De Heere gaf stof tot spreken; de boodschapsters van goede tijding vormden een groot leger. Hier staat ‘boodschapsters’. Niet elke vertaling heeft het overgenomen, maar in de grondtekst staat inderdaad in het meervoud de vrouwelijke vorm van boodschapper. God heeft een bijzondere roeping voor vrouwen. Maria is ons hierin al voorgegaan. Op een dag vormen we een groot leger!
|
Vrouwen
|
RSS-feed
